On the eve of the First World War, Max Lambertz travelled to southern Italy to study the dialects of Albanian spoken there. This form of the Albanian language, known as Arberesh or Italo-Albanian, is spoken by some 20,000 individuals, mostly in small mountain villages in Calabria and Sicily. It is an archaic form of Albanian that differs substantially from the standard Albanian language spoken in the Balkans. During his trip to southern Italy, Lambertz took a number of pictures which are presented here. We have little information about them. We do know that Lambertz carried out his linguistic research in southern Italy in 1913, and primarily among the most northerly Arberesh communities in Italy, those in Abruzzi and Molise, a mountainous region along the Adriatic, south of Pescara. Among the major Arberesh villages of this region are: Badhesa (Italian: Villa Badessa) in the province of Pescara in Abruzzi, Këmarini (Italian: Campomarino), Munxhifuni (Italian: Montecilfone), Porkanuni (Italian: Portocannone) and Ruri (Italian: Ururi), all in the province of Campobasso in Molise
The original glass slides of these photographs are preserved under the number Pk 4949 in the Photo Archives of the Austrian National Library in Vienna (Bildarchiv der Österreichischen Nationalbibliothek, Wien), to whom we are grateful for permission to reproduce them here.
Kurz vor dem Ersten Weltkrieg reiste Max Lambertz nach Süditalien, um die dort gesprochenen Mundarten des Albanischen zu untersuchen. Diese Variante des Albanischen, genannt arberesch bzw. italoalbanisch, wird von ca 20.000 Personen gesprochen, die vor allem in kleinen Bergdörfern in Kalabrien und Sizilien zu finden sind. Das Italoalbanische ist eine archaische Form der Sprache und weicht von dem auf dem Balkan gesprochenen Albanischen deutlich ab. Auf seiner Reise nach Süditalien machte Lambertz einige Fotos, die hier vorgestellt werden. Über die Umstände dieser Aufnahmen ist uns wenig bekannt. Wir wissen lediglich, dass Lambertz seine Forschungsreise nach Süditalien im Jahre 1913 durchgeführt hat, und zwar in erster Linie in den nördlichsten Albanergemeinden Italiens, diejenigen in den Abruzzen und in Molise, eine Bergregion an der Adria, südlich von Pescara. Unter den bekanntesten Arbereschdörfern dieses Gebietes sind: Badhesa (italisht: Villa Badessa) in der Provinz Pescara in den Abruzzen, sowie Këmarini (italisht: Campomarino), Munxhifuni (italisht: Montecilfone), Porkanuni (italisht: Portocannone) und Ruri (italisht: Ururi), in der Provinz Campobasso in Molise.
Die ursprünglichen Diapositiva dieser Aufnahmen befinden sich unter der Signatur Pk 4949 im Bildarchiv der Österreichischen Nationalbibliothek, Wien, dem wir für die Verwendungs-genehmigung dankbar sind
Pak kohë para Luftës së Parë Botërore udhëtoi Maks Lamberc në Italinë e Jugut për të studiuar të folmet e shqipes të përdorur aty. Ky variant i gjuhë shqipes flitet prej rreth 20 000 personash, kryesisht në fshatrat malore të Kalabrisë dhe të Siqilisë. Gjuha arbëreshe është një variant mjaft i vjetër i gjuhës shqipe dhe ndryshon shumë nga gjuha standarde që flitet në Ballkan. Në udhëtimin e tij, Lamberci bëri disa fotografi të cilat prezantohen këtu. Për ato dihet shumë pak. Ne dimë se Lamberci kreu udhëtimin e tij në Italinë e Jugut në vitin 1913 dhe kryesisht në bashkësitë më veriore të shqiptarëve të Italisë, në Abruci dhe Molize, një rajon malor në jug të Peskarës. Ndër fshatrat kryesore arbëreshe të këtij rajoni janë: Badhesa (italisht: Villa Badessa) në provincën e Peskarës të Abrucëve, Këmarini (italisht: Campomarino), Munxhifuni (italisht: Montecilfone), Porkanuni (italisht: Portocannone) dhe Ruri (italisht: Ururi), të gjithë në provincën e Kampobaso-së në Molize.
Diapozitivat e mirëfilltë të fotografive ndodhen me numrin Pk 4949 në Arkivin Pamor të Bibliotekës Kombëtare të Austrisë në Vjenë (Bildarchiv der Österreichischen Nationalbibliothek, Wien), të cilit jemi mirënohës për lejen e riprodhimit këtu
